DÜNYA GÜZELİM BENİM

Kimsesiz dünya güzeli karayazgılı yurdum

Irzına musallat ne çok soysuz var

Fidanların yakılıyor anaların bağrında

Ezber talimindeler  tivi papağanların

İğreti kalıp laflar sorumlu ağızlarda

Çemkirdikçe coşuyor ekranda zağarların         

EYLÜL PARK VE...

yılın son eylülüydü

sarı kanayan parkta

yağan yağmur koşan ben

koşan yağmur yağan ben

toprak kan ter içinde

yüzümde sel kanadı

intiharında kirpisi

yaslı atkestanesi

şapka çıkardı güne

en sıkı palamudu

öffke hışşladı meşe

sözümde yel kanadı

bulutlayın ağdı göğe

gözleri çocukların

mayınlar açtı dağlarda

gözümde gül kanadı

duvağını kefen yaptı

yüreği türkü gelin

ezgiler hançer kıvamı

mızrapta tel kanadı

neron ateşine yanar nevruzlar

demir cansuyumda cosslar

kanı kanla yumalarda

anadolu'm emperyalin keyfine

gözbebeklerimi vurur silahım

tetikte el kanadı

BÜLBÜLÜN GÜL İLE KAN DAVASI VAR

BEYLER'İN BİZİMLE NE DAVASI VAR

           Eey, birtakım abuklamaları imge diye sıralayıp şaircilik oynayanlar, şu dizeye bir bakın.

          Bedri Rahmi, boşuna "nerde bir köy türküsü görsem / şairliğimden utanırım" dememiş.
          Haa, birtakım dangalak Bedri Rahmi'yi, şair saymaz bilir misiniz. Bir başka dangalak taifesi de "ressam" saymaz:

          Sen misin köy türküsünü görünce şairliğinden utanan... Sen misin bu toprağı, bu toprağın değerlerini desenleyen. Sen misin halk adamı olan.

          Sen misin batılarda eğitimlenip, batıya uşaklık etmeyen, tapınmayan, özenmeyen. Kendine, özüne ANADOLU'ya dönen. Gidinin döneğiii...

           Oh olsun, "biz san'at jandarmaları" da seni, şair - ressam saymayız.

            Fikret Otyam'a da kıyıdan bakar bu taife.
            Fikret Otyam deyince, şu anıyı anlatmalyım:

           Bir etkinlik sonrası, akşam yemeğindeyiz. Kalabalık bir masa. Sol yanımda Fikret Ağabey, solunda Filiz Otyam. Karşımda Mehmet H.Doğan, sağ yanında eşi...
           Söz bir ara Abdülkadir Bulut'a geldi. Hak ettiği ilgiyi göremediğinden söz ederken Fikret Otyam, birden heyecanla bağırdı:"Arkadaş, bu memlekette şiir mafyası var."

            Ses kayıt cihazını açıp konuş Fikret abi dedim koydun masaya. Mehmet H.Doğan, biraz bozuk, Bilal Kayabal'ın çok hoşuna gitti, dedi. Ben, Kayabay diye düzelttim. Ben de Kayabay, dedim dese de, eşi benden yana çıkınca. Susmak zorunda kaldı.

             Fikret Otyam, az önceki sözüne gönderme yaparak: Demedim mi, dedi ve kadehini şerefe kaldırdı.

             Diyom diyom gene de bazı dostları inandıramıyom: Beynimde bir şeyler fazla. Gül, dedik; bülbül, dedik; nerelerdeeen nerelere geldik. Hasbin Allaaah !...

            Bülbülün gül ile kan (har) davası var...
            Bu dizeyi duydukça, okudukça, söyledikçe... Eğer, gülün harı yani dikeni yüreğinize saplanmıyor; bütün beyaz gülleri kan kızılına boyamıyorsa; ciğerinizin bağından yakalayıp, çölden çöle savurmuyor, taştan taşa vurmuyorsa, deryalar gözünüzde iki koca damla yaşa çevrilmiyorsa...
           Canınız cehennem !..